Konfor Alanından Çıktım Mı Şimdi Ben ?

Ben kendine her zaman genel kalabalıktan soyutlayan ama o kadar da uzaklaşmayan bir alan yarattım bu kalabalık bir ofis ortamında da böyle oldu 5 çayı günlerinde de. Hep en uzağa oturur ama konuşmayı da hep ben başlatır yada ben sonlandırırdım. Eğlenceler komiklikler de bonus haha 

Bunu yapabildiğim sürece hep mutlu olurum ben konfor kadınıyım ben. Konforsuzluksa da bazı şeyler bana özel ve benim karar verebildiğim noktada olmalı. Yada olmalıydı ki bunu bozma kararı aldım. Çünki birşeylere kendim karar veremediğimde aşırı tepkiler veriyor Dünya başıma yıkıldı nidaları atıyordum ve hayatıma da devam etmekte zorlanıyordum açıkcası. Bu değişecekti ama nasıl ?

İlk konfor alanı bozulması bence evlilikten ziyade çocukta başlıyor. Düşünsenize kaçta yatıp kaç saat uyuyacağınıza bile o karar veriyor yeri gelince. Onun uyuduğu saatlerde kendinizi mecbur gibi hissediyor uyuyorsunuz ve onunla uyanıyorsunuz hahaha ben tatlı bir zombi olarak 2 sene yaşadım ölünmüyor söylim hahaa ama o istediğim konfor alanı çıkış kapısı bu olabilirdir. Herşeyini planlayan biri olarak dışarı çıkmak istediğimizde, kapıdan çıkış gibi aslında çok basit bir aktiviteyi yarım saatte tamamlayınca herşey sekteye uğruyor mesela. Gelen kısa öfke nöbetleri, çocuğa kızamayınca kocadan çıkarılan bağğğğzı hırslar haaaha. 

Sonra akışta olmak istedim anda kalmak geç kalındıysa telafi etmek, olmayan şeyler için üzülmemek, andaki eksikliği ilerisi için sorun teşkil etmeyecekse oluruna bırakmak gibi bir yapıya girdim. 

Hala başaramıyorum bazen iş çığrından fazlası ile çıkıyor ama olsun artık biliyorum yoldayım, andayım :)

Geçenlerde paraşüt isimli bir kitapta gördüğüm ve aşırı beğendiğim bir mantıklada sonlandırmak isterim açıkcası orada tam net hatırlayamasam da mantık olarak şunu diyor; Olumsuz düşünceler tabiki zihnimizde olacak, tabiki bizi üzen olaylar, sinirlendiren durumlar olacak ama siz diyor zihnin ön kapısını ve arka kapısını açın onlar gelippppp gitsin, gelippppp gitsin ama hadi gel bir çay içelim yok efendim sana birde kahve yapayım diyerek o olumsuz düşünceleri zihninizde misafir etmeyin diyor. Aşırı sevdim aşırı :) 

Artık kendim müdahale edemediğim hiç bir şeyin canımı sıkmasına izin vermeyeceğime dair kendime söz veriyorum. Ve hoşlanmadığım bir durum dahi olsa o duruma misafirperver olmayacağım :)